دارو
استرپتوزوسین (STREPTOZOCIN) | موارد مصرف و عوارض جانبی آن
استرپتوزوسین (STREPTOZOCIN)
موارد مصرف
استرپتوزوسین در درمان کارسینومای لوزالمعده و همچنین تومورهای کارسینوئید مصرف می‌شود.
مکانیسم اثر
اثرات سمی آن از طریق اتصال به رشته‌های DNA که در نهایت به مهار ساخت DNA منجر می‌گردد، اعمال می‌شود.
اثرات دیابتوژنیک این دارو به خاطر جذب آن توسط سلول های جزایر بتای لوزالمعده و اثرات سمی آن بر روی این سلول ها است.
فارماکوکینتیک
متابولیسم دارو کبدی است و نیمه عمر نهایی آن حدود ۳۵ دقیقه برای دارو و ۴۰ ساعت برای متابولیت های آن است.
دفع دارو عمدتا کلیوی و همچنین از دستگاه تنفس است.
عوارض جانبی
سمیت و نارسایی کلیه و کاهش قند خون از عوارض نسبتا شایع استرپتوزوسین هستند.
نکات قابل توصیه
۱- استرپتوزوسین را می‌توان به صورت تزریق سریع داخل وریدی و یا انفوزیون کوتاه مدت (۱۵-۱۰ دقیقه) و یا طولانی (طی ۶ ساعت) تجویز کرد.
۲- به خاطر احتمال بروز عوارض کلیوی، تزریق داخل شریانی دارو توصیه نمی‌شود.
٣- به خاطر احتمال بروز کاهش قند خون هنگام تزریق، محلول دکستروز تزریقی باید در دسترس باشد.
۴- بین دوره های درمان این دارو باید ۶-۴ هفته فاصله باشد تا در صورت بروز سمیت کلیوی امکان کنترل آن باشد.
اشکال دارویی
Injection: 1g
