دارو

زینک (ZINC) ؛ موارد مصرف و توصیه های ضروری آن

31 آگوست 2019

کمتر از یک دقیقه

فهرست مطالب

زینک (ZINC)

موارد مصرف

املاح محلول در آب عنصر زینک (روی)، به عنوان مکمل غذایی در درمان فقر ناشی از این عنصر، مانند سندرم سوء جذب، در حین تغذیه از راه وریدی، تروما، سوختگی و حالت‌هایی که سبب از دست رفتن پروتئین می‌شود و در acrodermatitis enteropathica مصرف زینک می‌شود.

مکانیسم اثر

روی یک عنصر کمیاب و عنصر اساسی تغذیه‌ای است که در طیف وسیعی از فراورده‌های غذایی یافت می‌شود.
فقر روی سبب تاخیر در رشد و ایجاد نقص در بافت‌هایی مانند پوست، سیستم ایمنی مخاط روده‌ای می‌شود.

فارماکوکینتیک

جذب روی از مجرای گوارش ناقص است و در حضور بعضی از موادغذایی نیز کاهش می‌یابد.
فراهمی زیستی آن حدود ۳۰-۲۰٪ است. روی در تمام بدن توزیع می‌شود، هر چند که غلظت آن در عضله، استخوان، پوست، چشم و مایع پروستات بیشتر می‌باشد.
این عنصر عمدتا از راه مدفوع دفع می‌شود.

تداخل‌های دارویی

جذب روی در حضور مکمل‌های آهن، پنی‌سیلامین، فراورده‌های حاوی فسفر و تتراسایکلین ها کاهش می یابد. فراورده‌های حاوی روی، جذب مس، آهن، پنی‌سیلامین و تتراسایکلین‌ها را کاهش می‌دهند.

مقدار مصرف

مقدار مصرف املاح روی معمولا براساس مقدار عنصر روی بیان می‌شود.
هر ۲۲۰mg سولفات روی حاوی ۵۰mg روی و هر گرم سولفات روی حاوی ۳/۵mmole روی می‌باشد.
مقدار مصرف این ترکیب در موارد فقر آن، تا ۵۰mg روی سه بار در روز می‌باشد.