سلامت
علل ایجاد کاهش اشتها چیست؟ علایم و راه هایی برای تسکین علایم
کاهش اشتها
چنانچه شما نیز شبیه بیشتر مردم هستید، تغییر موقت در اشتها را فرصتی برای کاهش کالری دریافتی می‌دانید و احتمالا تصویر تناسب اندام و پوشیدن شلوارهای تنگ شده‌ی سال‌های قبل برایتان مجسم می‌شود.اما هنگامی که روزها به هفته‌ها تبدیل می‌شود و ضعف و بی‌حالی شما ادامه مییابد، آنگاه کاهش اشتها جلب توجه می‌کند.
آنچه علایم به شما می‌گویند
کم خوراکی یا بی اشتهایی می‌تواند علامت شماری از مشکلات بالینی باشد، که خوشبختانه در بیشتر موارد قابل توجه نیستند.
بروز برخی بیماری ها
تقریبا هر عفونتی می‌تواند موجب کاهش اشتها شود. به عنوان مثال می‌توان به سرماخوردگی و آنفلوانزا اشاره کرد. همچنین مسائل جدی‌تری چون سل، کم کاری تیروئید، بیماری‌های قلب، ریه و کبد مطرح می‌باشند.
بی اشتهایی با کمال تأسف از اولین علایم سرطان است که معمولا با تغییراتی در احساس چشایی همراه است.
کاهش اشتها یکی از راه کارهای دفاعی بدن است تا از بلع موادی که فرآیند بهبود را کند می‌کنند ممانعت شود.
استفاده از برخی داروها
البته بیماری‌ها تنها عواملی نیستند که موجب کاهش اشتها می‌شوند.
در برخی مواقع موادی که با هدف خاصی به بدن وارد می‌شوند نیز ممکن است موجب بروز مسئله گردند.
از این نوع به طور مثال می‌توان به داروها اشاره کرد آنتی بیوتیک‌هایی نظیر اریترومایسین جوانه‌های چشایی را مهار می‌کنند، انتقال غذا از روده‌ها را کند کرده احساس سیری پس از صرف غذا را طولانی می‌کنند.
آمفتامین، که زمانی برای کاهش وزن تجویز می‌شد، موجب کاهش حس گرسنگی می‌شود.
مسکن‌های درد، داروهای ضدآرتریت می‌توانند موجب تحریک معده شده تهوع و بیزاری از غذا به وجود آورند. دیگوکسین و مدرها نیز می‌توانند میل به غذا خوردن را مختل کنند.
کمبودهای تغذیه ای
در برخی موارد آنچه را که نمی‌خورید موجب ایجاد مسئله می‌شود. در کل کمبودهای تغذیه ای، علی رغم وجود اشتهای سالم، موجب خروج از جاده سلامت می‌شوند.
افراد مسن‌تر ممکن است از کمبود روی رنج ببرند، ضایعه‌ای که می‌تواند موجب از بین رفتن جوانه‌های چشایی گردد.
افزایش سن خود صدماتی را به اشتها وارد می‌آورد.
در افراد مسن متابولیزم کند شد، حجم عضلات کم می‌شود و فعالیت کاهش مییابد.
در رأس تمام اینها کاهش احساس چشایی و عدم ترشح معده به مانند گذشته است.
اینها همه در کاهش اشتها نقش دارند.
سلامت روان
در برخی مواقع اتفاقاتی که در خلال زندگی رخ می‌دهند اشتها را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
هنگامی که ورزش جدیدی را آغاز می‌کنید، در حالی که بدن در حال انطباق با نیازهای جدید است، ممکن است اشتها کاهش بیابد.
سلامت روان، در مجموع نقش مهمی در اشتهای شما ایفا می‌کند.
در طولانی مدت، استرس‌ها می‌توانند احساس خوشایند غذا را در آدمی کاهش دهند.
البته در کوتاه مدت، معمولا افسردگی موجب کاهش اشتها می‌شود.
افسردگی در برخی افراد میل به خوردن را از بین می‌برد.
بی اشتهایی عصبی یک بیماری است که در آن افراد، معمولا خانم‌های جوان، کاملا از خوردن امتناع می‌کنند.
اینها به غذا نیاز دارند ولی از ترس چاق شدن از خوردن بیمنا کند.
برای آنها نخوردن آسانتر از خوردن منطقی است.
چه هنگامی به پزشک خود مراجعه کنید
- در صورتی که برای بیش از دو هفته اشتهای خود را از دست داده باشید.
- هنگامی که خستگی‌های مکرر به شما دست می‌دهد، تغییر در ذائقه دارید و یا در جایی از بدن خود احساس درد و یا حساسیت می‌کنید.
تسکین علایم
یک دوره کوتاه بی اشتهایی امر نگران کننده‌ای نیست. اما اگر به خاطر نمی‌آورید آخرین بار که به غذا میل داشته‌اید چه زمانی بوده است، ممکن است تمایل به بازگرداندن اشتهای خود پیدا کنید. در اینجا راهکارهایی بیان می‌شود.
بدانیم چه چیزی طبیعی است.
اشتهاء طبیعی دقیقا چیست؟ دکتر کانارک آن را چنین توصیف می‌کند: سطحی از مصرف غذا که وزن طبیعی بدن را حفظ کند. اگر اشتهای شما طبیعی باشد، غذاهای متنوعی مصرف می‌کنید. بدین ترتیب داشتن اشتهای فراوان صرفا برای یک نوع غذا و نه چیز دیگر اشتهای طبیعی محسوب نمی‌شود. از سوی دیگر، این که دائما خود را مجبور به خوردن کنید علامت هشدار دهنده‌ای است.
ویتامین‌ها ممکن است حیات را مجددا بازگردانند.
دکتر استیل‌من معتقد است: مصرف روزانه مولتی ویتامین‌ها و مواد معدنی، ممکن است به تحریک اشتها یاری رسانند.
افراد مسن با مصرف روی می‌توانند میل به غذا را مجددا به دست آورند.
لذا از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف برای شما مناسب است یا خیر.
داروهای مصرفی خود را بازبینی کنید.
از پزشک خود در مورد تمامی داروهای مصرفیتان سؤال کنید. وی ممکن است بتواند داروهای دیگری که بر اشتهای شما تأثیر نمی‌گذارند را جایگزین داروهای فعلی نماید.
هرچه می‌خواهید بخورید.
اگر غذایی جذابیت خود را از دست داده است، رژیم غذایی خود را تغییر دهید. تعیین کنید کدام غذا اشتها آور است، سپس خود را بر آن متمرکز نمایید.
اگر تنها میل به بستنی دارید، بسیار خوب بهترین نوع آن را انتخاب کنید.
دکتر درونوسکی می‌گوید: من مصرف غذای ناسالم را توصیه نمی‌کنم.
اما اگر مصرف بستنی تنها راه به دست آوردن کالری مورد نیاز است بسیار خوب همان را مصرف کنید.
این ترفندی است برای افزایش میزان لذت از خوردن چیزی.
حجم غذای خود در هر نوبت را کاهش دهید.
مقدار کمتری غذا در نوبت‌های بیشتر مصرف کنید.معده شما مقدار کمتر غذا را راحتر جذب می‌کند.
مقدار زیادی آب بنوشید.
اگر برنامه ورزشی جدیدی را آغاز نموده‌اید مهمترین امر در تغذیه شما نوشیدن آب است.
کمبود آب می‌تواند موجب کاهش اشتها شود.
پیش از شروع ورزش و بلافاصله پس از پایان آن یک لیوان آب بنوشید.
جدا از این شما باید در طول روز بین ۶ تا ۸ لیوان ۲۵۰ میلی لیتری آب بنوشید.
به پزشک خود مراجعه کنید.
چنانچه پس از دو هفته دلیل بی اشتهایی شما مشخص نشده جهت یک معاینه عمومی به پزشک خود مراجعه کنید.
پیش از شروع درمان باید مشکلات بالینی مشخص گردد، در این راستا ممکن است دریابید که تمامی مشکلات با یک دوره آنتی بیوتیک درمانی جهت زدودن یک عفونت خفیف قابل حل است.
سلامت روان خود را تأمین کنید.
چنانچه افسرده‌اید، داروهای ضدافسردگی می‌توانند موجب تحریک اشتهای شما گردند.
دکتر کانارک می‌گوید با بازگشت سلامت ذهن به وضعیت طبیعی خود میل به خوردن نیز باز می‌گردد.
بی اشتهایی عصبی معمولا خودبخود بهبود نمی‌یابد و باید بیمار را در بیمارستان بستری نمود.
این عارضه نیازمند درمان روانشناختی و تغذیه‌ای می‌باشد.
ممکن است تغذیه از راه وریدی و یا از طریق لوله‌ی معده‌ای الزامی باشد.
منبع: کتاب راهنمای کامل علایم و درمان بیماری‌ها برای خانواده
