دارو

فلوکستین (FLUOXETINE) | موارد مصرف و عوارض جانبی آن

8 سپتامبر 2019

خواندن این مطلب در 2 دقیقه

فهرست مطالب

فلوکستین (FLUOXETINE)

موارد مصرف

فلوکستین برای درمان بیماری‌های افسردگی، پرخوری عصبی (Bulimia nervosa) و اختلالات وسواسی-اجباری (obsessive-compulsive) تجویز می‌شود.

مکانیسم اثر

فلوکستین با مهار اختصاصی برداشت مجدد سروتونین توسط غشای سلول عصبی پیش‌سیناپسی که منجر به افزایش غلظت سیناپسی آن در سیستم عصبی مرکزی می‌گردد، اثر خود را اعمال می‌کند.

فارماکوکینتیک

از راه خوراکی به خوبی جذب می‌شود.
در کبد متابولیزه و به متابولیت فعال تبدیل می‌گردد که به آهستگی دفع می‌شود.
پیوند دارو به پروتئین بسیار زیاد است.
نیمه عمر دارو ۳-۱ روز پس از مصرف مقدار واحد می‌باشد.

هشدارها

در موارد زیر این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود:

بیماری قلبی
صرع (در صورت وقوع حملات صرعی، مصرف دارو قطع شود)
درمان همزمان با الکتروشوک
سابقه مانیا
نارسایی کبد و کلیه

عوارض جانبی

عوارض گوارشی شامل تهوع، استفراغ، سوء هاضمه، درد شکم، اسهال و یبوست، شایع هستند.
بی‌اشتهایی همراه با کاهش وزن و تغییر احتمالی در قندخون، واکنش‌های افزایش حساسیت، خشکی دهان، اضطراب، سردرد، بی خوابی، تپش قلب، لرزش دست و پا، توهم، گیجی، کاهش فشار خون، هیپومانیا یا مانیا، خواب آلودگی، تشنج، تب، اختلالات خونی، اختلال عملکرد جنسی، تعریق، اختلالات حرکتی و کاهش سدیم خون از عوارض جانبی دارو هستند.

تداخل‌های دارویی

این دارو اثر وارفارین را افزایش می‌دهد.
در مصرف همزمان با مهار کننده‌های مونو آمین اکسیداز، اثرات مرکزی این داروها افزایش می‌یابد و خطر سمیت وجود خواهد داشت.
غلظت پلاسمایی بعضی از داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای توسط این دارو افزایش می‌یابد.
این دارو با تغییر آستانه تشنج و نیز با افزایش غلظت پلاسمایی کاربامازپین و فنی‌توئین اثر داروهای ضدصرع را تغییر می‌دهد.
این دارو غلظت پلاسمایی هالوپریدول را افزایش می‌دهد.
مصرف همزمان این دارو با داروهای دوپامینرژیک موجب تحریک CNS و زیادی فشار خون می‌گردد.
مصرف همزمان این دارو با لیتیم خطر سمیت CNS را افزایش می‌دهد.
نیمه عمر آلپرازولام در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است افزایش یابد.

نکات قابل توصیه

۱- در صورت بروز بثورات جلدی، مصرف دارو باید متوقف شود.

۲- اگر تشنجات صرعی با مصرف این دارو بدتر شدند مصرف دارو باید قطع شود.

٣- از قطع ناگهانی مصرف این دارو باید اجتناب شود.

۴- مصرف این دارو حداقل ۲ هفته پس از قطع مصرف داروهای مهار کننده آنزیم مونو آمین اکسیداز باید صورت پذیرد.

۵- مصرف داروهای مهار کننده آنزیم مونو آمین اکسیداز باید حداقل پنج هفته پس از قطع مصرف این دارو، شروع شود.

۶- این دارو دارای نیمه عمر طولانی می‌باشد و در تنظیم مقدار مصرف یا در موارد مصرف بیش از حد این مسئله را باید مدنظر داشت.

۷- مصرف این دارو در کودکان توصیه نمی‌شود.

۸- دوره درمان با این دارو باید کامل شود. این دارو نباید بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود.

۹- برای درمان افسردگی ممکن است حداقل ۴ هفته و برای درمان اختلالات وسواسی ممکن است حداقل ۵ هفته زمان لازم باشد.

۱۰- در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، از مصرف نوبت فراموش شده و دو برابر کردن مقدار مصرف بعدی باید خودداری شود. درمان باید مطابق برنامه ادامه یابد.

۱۱- به دلیل بروز خواب آلودگی، نارسایی در تصمیم گیری، تفکر و مهارت‌های حرکتی، هنگام رانندگی با کار با ماشین آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.

مقدار مصرف

در درمان افسردگی و اختلالات وسواسی، مقدار ۲۰mg/day مصرف می‌شود که در صورت نیاز و تحمل بیمار هر ۸-۴ هفته مقدار مصرف افزایش می‌یابد.
در درمان پرخوری عصبی، مقدار ۶۰mg/day در یک نوبت واحد هنگام صبح تجویز می‌شود.