ویتیلیگو چیست؟ درباره علایم ، عوارض ، درمان آن بیشتر بدانید.

ویتیلیگو (لک و پیس؛ برص؛ پیسی)

بیماری ویتیلیگو (vitiligo) ، نوعی اختلال رنگدانه‌ای مزمن و معمولا پیشرونده پوست است که با لکه های سفید بدون رنگدانه (که ممکن است لبه های دارای رنگدانه بیش از حد، آنها را احاطه کنند) مشخص می شود. این بیماری با نوعی استعداد ارثی غالب همراه است و به نظر می رسد مکانیسم های خود ایمنی در ایجاد آن دخالت دارند. بیماری تقریبا ۱٪ افراد را مبتلا می‌کند. در۳۰٪ موارد، سابقه فامیلی وجود دارد. بیماری ویتیلیگو در هر سنی دیده می‌شود ولی ۵۰٪ مبتلایان بین ۱۰ تا ۳۰ سال سن دارند.

ویژگی نقاط مبتلا به ویتیلیگو

1. به شکل لکه های سفید یا صورتی دیده می شوند.
2. نسبت به نور آفتاب حساس اند.
3. به سادگی دچار آفتاب سوختگی می شوند که ممکن است در نهایت تبدیل به سرطان پوست شوند.

معمولا علایم دیگری وجود ندارد.

درمان های مرسوم

پس از تشخیص بیماری به وسیله پزشک ، درمان دارویی آغاز می شود. البته درمان این بیماری مشکل است و بیشتر جنبه آرایشی دارد. استفاده از لوازم آرایشی مخصوص که به وسیله متخصص پوست تجویز می شوند برای پوشاندن مناطق سفید یا کم رنگ پوست ضروری است.

در مواردی که کمتر از ۲۰٪ سطح پوست گرفتار باشد ممکن است کرم حاوی متوکسالن به وسیله پزشک تجویز شود. پس از مالیدن کرم مزبور به قسمت‌های مبتلا، بیمار باید مدتی در معرض پرتو فرابنفش خورشید قرار بگیرد. افراد تحت درمان با این روش باید وقتی به خارج از اتاق میروند از ترکیب ضد آفتاب با SPF پانزده استفاده کنند.

چنان چه بیش از ۲۰٪ سطح پوست گرفتار باشد، متوکسالن خوراکی و به دنبال آن قرار گرفتن در معرض پرتو فرابنفش تجویز می شود. باید بیماران در خارج از اتاق مواظب باشند زیرا استفاده از متوکسالن می تواند موجب آفتاب سوختگی شدید شود. این درمان در ناحیه صورت و قفسه سینه بهتر اثر می کند و معمولا نوک انگشتان و نواحی تناسلی به خوبی به درمان جواب نمی دهند.

پرسش و پاسخ

بیماری ویتیلیگو چرا ایجاد می‌شود؟
بیماری ویتیلیگو در اثر فقدان سلول های رنگدانه یا پوست، موسوم به ملانوسیت ها ایجاد می‌شود.

درمان بیماری ویتیلیگو چه مدت طول می‌کشد؟
ممکن است درمان ویتیلیگو سال ها طول بکشد.

آیا روش های جدیدتری برای درمان این بیماری وجود دارد؟
امروزه دانشمندان با ابداع درمان‌های جراحی امیدهای تازه ای را در زمینه بهبود بیماران به وجود آورده اند.

منبع: کتاب راهنمای جامع سلامت در خانواده